Kaplica w Simoradzu powstała w latach 1926 – 1928 na cmentarzu założonym przez ewangelików w 1857r. Fundusze na jej budowę zgromadzono ze zbiórek wiernych oraz fundacji rządcy folwarku inż. Karola Uhliga, który do dnia dzisiejszego pozostaje jej honorowym kuratorem. Po  śmierci Karola Uhliga sprowadzono do kraju jego prochy i umiejscowiono je w ścianie simoradzkiej kaplicy tuż koło ołtarza.

     W 1928 roku w wieży kaplicy zawieszone zostały dwa dzwony wykonane w odlewni dzwonów w Białej. W trakcie trwania II Wojny Światowej dzwony podobnie jak i w kościele katolickim zostały zarekwirowane przez niemieckich żołnierzy. Taki stan rzeczy utrzymywał się do 1953 r. Wówczas simoradzanie postanowili wykonać dzwony własnymi rękami. W pracach udział brali: Jan Jasiński mistrz kowalski oraz jego pomocnicy Rudolf Czarnecki, Jan Brojacz oraz Edward Brudny. Wykonane przez nich prymitywne dzwony dzwoniły, aż przez 43 lata. Po tym okresie czasu, za pośrednictwem ks. biskupa Tadeusza Szurmana przywieziono ze zburzonego kościoła w Bochum dwa dzwony. 13 października 1996 r. dzwony zostały poświęcone, a stare przewieziono do kaplicy w Bąkowie.

     W 1995 roku kaplica została przemianowana przez władze kościelne na kościół Ducha Świętego, który obecnie stanowi filię parafii skoczowskiej.

Bibliografia:

Michna Gustaw, "Z przeszłości Simoradza - Rys monograficzny Gminy Dębowiec", Tom I, Simoradz 2010